§ 11
| 1 | Et erit mihi inquit in hortum holerum. |
| | |
| | |
| 2 | haec erat igitur omnis insania, hic omnis furor, ut spatium uilibus holeribus quaereretur. |
| | |
| | |
| 3 | non tam ergo ipsi cupitis quasi utile possidere, sed alios uultis excludere. |
| | |
| | |
| 4 | maior uobis cura de pauperum spoliis quam de uestris emolumentis est. |
| | |
| | |
| 5 | iniuriam uestram putatis, si quid pauper habeat quod dignum possessione diuitis aestimetur. |
| | |
| | |
| 6 | damnum uestrum creditis quicquid alienum est. |
| | |
| | |
| 7 | quid uos delectant naturae dispendia? uniuersis creatus est mundus, quem pauci diuites uobis defendere conamini. |
| | |
| | |
| 8 | non enim terrena tantum possessio, sed caelum ipsum, aer, mare in usum paucorum diuitum uindicatur. |
| | |
| | |
| 9 | hic aer, quem tu diffusis includis possessionibus, quantos alere populos potest. |
| | |
| | |
| 10 | numquid angeli diuisa caeli spatia habent, ut tu terram positis distinguis terminis? |